Kuertiego przypadki

Opublikowany 29 września 2010 | autor Grzegorz Łuczko

7

Biegowe szaleństwo

Powoli zaczyna mi odbijać, albo zwyczajnie wziąłem sobie do serca radę, którą słyszałem już dobrych kilka razy – „młody jesteś? To startuj na krótkim dystansie!”. Wszystko zaczęło się od powrotu do treningów po okresie letnim, nowe pokłady motywacji, nowe cele – to wszystko nastrajało bardzo optymistycznie. Później dorwałem w swe ręce książkę Danielsa „Bieganie metodą Danielsa”, no i przepadłem zupełnie. Facet w niesamowicie prosty i intuicyjny sposób opisuje trening długodystansowca – mnie, ta amerykańska szkoła biegania, bardziej odpowiada, a przynajmniej po lekturze tej książki, zaczęła odpowiadać.

„Wuefistyczny” dystans

Będzie jeszcze czas, żeby opisać tę książkę. Tymczasem napiszę o tym szaleństwie – wyobraźcie sobie, że zacząłem wyszukiwać biegi na… 1 kilometr! Tak! Chcę wystartować w biegu na kilometr, na tym znienawidzonym niegdyś „wuefistycznym” dystansie. W liceum migałem się od zajęć, a teraz sam wyszukuje zawodów na 1000 metrów, moi nauczyciele musieliby być bardzo dumni ze mnie! Niestety okazało się, że takich biegów, dla amatorów, w zasadzie się nie organizuje, a przynajmniej ja takowego nie zauważyłem. Były 2 starty na 3 kilometry, ale jeden w Warszawie, drugi w Mielcu… (gdyby ktoś miał informacje o biegach na takim dystansie, to uprzejmię proszę i info!).

K1

Rozumiem, że to nie jest wymarzony dystans dla biegaczy amatorów, ale… no powiedzcie sami, nie zastanawia Was w jakim czasie bylibyście w stanie przebiec te 1000 metrów? Bo mnie cholernie! Na K10 ostatni kilometr poleciałem w 3:37, myślę, a raczej mam nadzieję, że byłbym w stanie nabiegać 3:20. A co powiedzielibyście na… K1? 🙂 . Nie, nie będziemy bić się na ringu, a pobiegniemy sobie kilometr na stadionie, w formule dobrze znanej z sierpniowego K10. Dla niewtajemniczonych – biegamy po stadionie odmierzony dystans w ciągu – i tu odmiana, bo zamiast jednego dnia, tym razem będziemy mieli do dyspozycji cały weekend.

Wstępny termin K1 to koniec października. Nie przypadkiem wybieram październikowy termin, prace nad startem sklepu dla biegaczy Natural Born Runners wciąż niestety przeciągają się w czasie, ale w końcu przecież wystartujemy! 10-15 października, to ostateczny termin, bieg K1 byłby częścią większego przedsięwzięcia, które na celu miałoby rozreklamowanie NBR. Najważniejsza jednak oczywiście byłaby dobra zabawa, jak zawsze zresztą, i sprawdzenie samych siebie, nawet jeśli byłby to dystans dla nas (target tego bloga to raczej ultrasi) dość egzotyczny. Pamiętacie swoje najlepsze wyniki na kilometr? Od razu wytypujemy sobie faworytów pierwszej edycji K1.

Z 1km do…

Na wstępie napisałem, że zaczyna mi chyba odbijać.. bo te biegi na kilometr i trzy, a później.. a później UTMB na 166km. To za rok. Ostatnio jednak znajomy nieco rozpalił moją wyobraźnie pisząc o tym, że chce postartować w biegach… 12,24 i 48 godzinnych. Totalna ekstrema! Pierwsza myśl „to szalone”, ale zaraz za nią już się czaiła „ej, ja też chcę!”. Nie wiem kiedy, ale na pewno wezmę kiedyś udział w takim biegu. To nie jest tak, że uderzyłem się jakiś czas temu w głowę i teraz chcę startować we wszystkim jak leci. Nie, nie chodzi o to.

Moim koronnym dystansem i ulubioną dyscypliną pozostaną już chyba do końca setki.. To magiczne 100 i więcej kilometrów, magiczny dystans ultra. Od tego zaczęła się moja przygoda z dyscyplinami wytrzymałościowymi i jej pozostanę wierny prawdopodobnie do końca. Gdzieś w międzyczasie doszedłem jednak do wniosku, że nie chcę zamykać się tylko na ten dystans. Zawodnik ultra musi być cholernie uniwersalny – jestem pewien, że wiele zyskam startując w biegu na kilometr, czy na 3 – stanę się dzięki temu lepszym biegaczem. Tak samo jak próbując dystansu na 50km, czy biegów 24 godzinnych, nie wspominając już o startach w biegach ulicznych na różnym dystansie. Oczywiście są jeszcze rajdy przygodowe i to niespełnione marzenie, które pewnie towarzyszyć mi będzie jeszcze bardzo długo – start w rajdowych Mistrzostwach Świata. To zostawiam sobie na później, na kiedyś.

Wspólne treningi

Na koniec jeszcze chciałbym napisać o pewnej inicjatywie, którą próbujemy rozkręcić z Marcinem Bormanem – mianowicie chodzi o cykliczne wyjazdy treningowe w różne ciekawe miejsca. Plan jest taki, żeby spotykać się raz na miesiąc/dwa gdzieś na południu Polski i pobiec jakąś fajną trasę (oprócz biegania w planach mamy małe elementy turystyki). Na sobotę/niedzielę (16-17 października) planujemy wyjazd Pierwszy pomysł to wyjazdy w Góry Kamienne (termin do ustalenia), a później w listopadzie biegać będziemy po Górach Sowich. Ja obecnie mieszkam w Poznaniu, Marcin pod Głogowem, gdyby ktoś pochodził z tych okolic, albo mieszkał na południu i chciał do nas dołączyć, serdecznie zapraszamy!

Zainteresowanych proszę o kontakt: grzegorz.luczko(at)gmail.com .

O autorze

Grzegorz Łuczko Tu pojawi się kiedyś jakiś błyskotliwy tekst. Będzie genialny, w kilku krótkich zdaniach opisze osobę autora przedstawiając go w najpiękniejszym świetle idealnego, czerwcowego, słonecznego poranka. Tymczasem jest zima i z kreatywnością u mnie słabiuśko!

Podobne wpisy

Czasem trzeba wrócić na sam początek →

Przez całe Bieszczady, czyli Bieg Rzeźnika 2014 →

A co powiesz na to, żeby… →

O tym jak udało mi się… →