Przemyślenia

Opublikowany 17 stycznia 2008 | autor Grzegorz Łuczko

9

Marudzimy? Nie!

19:56. Jeśli wszystko układałoby się zgodnie z planem to w tej chwili siedziałbym w pociągu i zmierzał w kierunku Piwnicznej Zdrój. Prawdopodobnie dojeżdzałbym właśnie do Wrocławia. Jak się domyślacie wcale nie cisnę się w przedziale kolejowym a siedzę przy biurku i wstukuje ten tekst do komputera (prawdę mówiąc to nie jest takie oczywiste, w planach miałem pisanie notek na bieżąco z wyjazdu, mam „wszystkomający” telefon z dostępem do internetu 😉 ).

Bardzo chciałem jechać na miniBWC, naprawdę! Pościgać się, a przede wszystkim znowu pobyć trochę w górach. Zdecydowałem się jednak zrezygnować, że tak powiem w imię lepszej sprawy jaką są przygotowania do mojego startu sezonu (a przynajmniej jego początku) czyli Bergson Winter Challenge. Cały poprzedni tydzień czułem się trochę osłabiony, dopiero w tym tygodniu mi przeszło, a trening wreszcie zaczyna przynosić porządane efekty. Przyznaje, że decyzja o rezygnacji z miniBWC nie przyszła mi łatwo. Przemyślałem jednak sprawę i doszedłem do jedynego słusznego wniosku – lepiej teraz odpuścić i przygotować się na 100% do docelowych zawodów niż „załatwić się” wyjazdem i zbierać się później nie wiadomo ile.

Ta decyzja to pokłosie moich przemyśleń na temat cierpliwości. Czasem trzeba odpuścić, żeby mieć z czego przycisnąć później. Z tym „depnięciem” to też może być problem. Do BWC zostało raptem 6 tygodni, to dużo i mało. Dużo jeśli chodzi o przygotowanie biegowe, ostatnimi czasy głównie biegam i za 45 dni to właśnie bieg powinien stanowić moją najmocniejszą stronę. Gorzej będzie natomiast z rowerem, prawie nie jeżdzę, a do BWC zdąże zrobić raptem 400km. To stanowczo za mało! Będzie trzeba napierać z tego co jest… Mimo wszystko jestem dobrej myśli.

Powoli kończy się wpis, a nie napisałem jeszcze ani słowa o Jaśku i Primo, którzy dzielnie zaoferowali się dopomóc mi w treningach. Dzięki wielkie chłopaki za wsparcie! Korzystam z rad obydwu, które zmieniam nieco na swoją modłę, a nad tym wszystkim unosi się bardzo przyjemny duch mobilizacji i wiary, że będzie dobrze. Włączyłem sobie nieco szerszą perspektywę, jeśli coś idzie nie tak to wyobrażam sobie jak mocny mogę być za rok, jeśli tylko przetrwam ten chwilowy kryzys, spróbujcie tej metody, to działa!

Ktoś oprócz mnie przygotowuje się jeszcze do BWC? Jak Wam idą treningi?

PS. Opłaciłem już wpisowe na miniBWC, jeśli ktoś do ostatniej chwili się zastanawia nad startem to z chęcią odstąpie swoje miejsce, za połowę wpisowego, chyba że chętna będzie jakaś osoba komentująca wpisy na PK4 to wtedy miejsce oddaje za friko 😉 .

O autorze

Grzegorz Łuczko Tu pojawi się kiedyś jakiś błyskotliwy tekst. Będzie genialny, w kilku krótkich zdaniach opisze osobę autora przedstawiając go w najpiękniejszym świetle idealnego, czerwcowego, słonecznego poranka. Tymczasem jest zima i z kreatywnością u mnie słabiuśko!

Podobne wpisy

Czasem trzeba wrócić na sam początek →

Czasem trzeba zamknąć za sobą drzwi nawet jeśli… →

Siła konsekwencji, czyli o tym jak prawie zostałem Mistrzem Świata… →

Czasem po prostu trzeba napisać nową historię →