Przemyślenia

Opublikowany 6 sierpnia 2007 | autor Grzegorz Łuczko

5

Mikro przerwy moją zmorą

W planach było „mocne otwarcie” tego wpisu. Coś w stylu „no żesz kurwa mać!” . Bo to zjawisko, którego obecnie doświadczam strasznie mnie wku.. rza. Doszedłem do wniosku jednak, że złość mi w niczym nie pomoże. Do sprawy trzeba podejść na spokojnie…

Gdyby ktoś po tym wstępie pomyślał, że chodzi o coś strasznie poważnego to śpieszę z wyjaśnieniem – nie, to jest absolutnie drobnostka, ale jaka drobnostka! Od paru dni zmagam się z osłabieniem organizmu. Inaczej tego nie potrafię nazwać, czuję się jakbym był przeziębiony, boli mnie głowa, czuję się słabo. Najgorsze jest to, że ciągnie się to już od zeszłej środy. Gdyby jeszcze rozłożyło mnie zupełnie na kilka dni, ok, rozumiem, ale przez ten tydzień czuję się niby ok, ale jednak nie do końca!

W środę zrobiłem ostatni normalny trening, później jeszcze w sobotę pobiegałem trochę i od tego czasu nie trenuje. Nienawidzę jak coś idzie nie po mojej myśli, miałem plan i nie mogę go realizować! Poszukajmy jednak plusów… Primo, to był tydzień „restowy” więc odpoczynek był wpisany w jego schemat. Secundo, trenuje jedną z podstawowych cech jakimi powinien charakteryzować się rajdowiec/biegacz/kolarz itp. Czyli elastyczność. Poznaje swój organizm, wiem kiedy trzeba odpuścić (teraz znakiem ostrzegawczym jest kiepskie samopoczucie i nienaturalnie wysokie tętno podczas biegu) a kiedy jednak można spróbować docisnąć śrubę.

Teraz minusy. Takie „chwile słabości” w przeciągu ostatniego roku zdarzyły mi się, żeby nie skłamać jakieś 7 razy! To daje miesiąc – półtora wyjęte z treningowego życiorysu. Z tego co pamiętam to każde „tąpnięcie” miało takie oto przyczyny:

• 1. Wypita zimna Ice Tea chłodnym wieczorem (żeby to jeszcze był browar 😉 ).
• 2. Wywiało mnie na rowerze, jechałem w krótkich spodenkach i koszulce.
• 3. Wywiało mnie podczas biegania, biegłem w stronę najmocniejszego wiatru (głupek!).
• 4. Nie pamiętam, pewnie jakiś wicher 😉 .
• 5. Nadwyrężona kostka, biegłem w starych butach długie wybieganie.
• 6. Znowu wywiało mnie podczas biegania.
• 7. W chłodny dzień wróciłem z biegania i siedziałem na zewnątrz w krótkiej koszulce – znów mnie ku… przewiało!

Wolne dni od treningów to jedno, ale tygodniowe przerwy to już poważne ubytki w naszej formie, przynajmniej w mojej. Po przerwie nr. 3 dochodziłem do siebie przez jakieś 2-3 miesiące. Teraz czuję się mocniejszy i powrót do formy na pewno będzie krótszy, co nie zmienia faktu, że trening najeżona takimi przeszkodami to nie bieg ciągły a jakiś pokręcony intwerwał. 5 kroków w przód, 3 w tył, 3 w przód, 2 w tył itd.

Wcześniej miałem problemy z regularnym treningiem, zdarzało mi się, że nie trenowałem „bo mi się nie chciało”. Teraz nie widzę nawet takie opcji, nie zrobić treningu „bo mi się nie chcę”. Teraz męczę się za to z tymi cholernymi mikro przerwami…

PS. Staram się trenować na miarę możliwości (choć czasem przesadzam), staram się odżywiać „sensownie”, łykam witaminki, magnez, co jeszcze robić/stosować na poprawę odporności organizmu? Macie jakieś sprawdzone suplementy?

O autorze

Grzegorz Łuczko Tu pojawi się kiedyś jakiś błyskotliwy tekst. Będzie genialny, w kilku krótkich zdaniach opisze osobę autora przedstawiając go w najpiękniejszym świetle idealnego, czerwcowego, słonecznego poranka. Tymczasem jest zima i z kreatywnością u mnie słabiuśko!

Podobne wpisy

Czasem trzeba wrócić na sam początek →

Czasem trzeba zamknąć za sobą drzwi nawet jeśli… →

Siła konsekwencji, czyli o tym jak prawie zostałem Mistrzem Świata… →

Czasem po prostu trzeba napisać nową historię →