Porady

Opublikowany 18 sierpnia 2008 | autor Grzegorz Łuczko

7

Kluczowe elementy sukcesu w ultra

Kuerti: Przed Wami ostatnia część tryptyku Piotrka, tym razem będzie trochę porad odnośnie pokonywania naprawdę długich dystansów. Muzyczna inspiracja na dziś to kapela z Madrytu El Bicho w utworze Contigo , mieszanka tradycji z nowoczesnością, na pograniczu flamenco rocka i hiszpańskiego fusion (czymkolwiek to fusion jest 😉 ). Zapraszam do czytania, słuchania, komentowania no i przede wszystkim próbowania tego cholernego ultra!

Kluczowe elementy sukcesu w ultra (moim zdaniem):

Forma, trening itp. To akurat mało ważne. To znaczy, trzeba mieć oczywiście jakąś bazę, ale bez tego raczej nikt się nie bierze za takie dystanse.

Upór

Kluczowa rzecz moim zdaniem to upór. Cały czas do przodu. Cały czas trzeba dociskać, ale tak, żeby nie wejść w fazę wysiłku beztlenowego. Nie przesadzić na zbiegach, gdzie najłatwiej skatować mięśnie i uszkodzić stopy. Chcesz odpocząć? Nie siadaj – idź. Nawet wolno, ale idź.

Trzeba szanować cenne minuty. Stracić pięć minut jest bardzo łatwo a nie odrobi się ich już nigdy. Jeśli co godzinę stracisz 3 minuty, to przez dobę wyjdzie z tego już ponad godzina.

Ale trzeba też myśleć o konsekwencjach oszczędzania czasu. Jeśli pożałujesz trzech minut na poprawienie skarpetki, to odcisk za jakiś czas zabierze Ci godzinę.

Wsparcie

Odpowiedni suport. Idealnie, jeśli są to sprawdzeni ludzie lub organizatorzy biegu, którzy znają potrzeby biegacza i przygotują bufety i przepaki pod niego. Trzeba też umieć z tego korzystać. Jeść mało, ale regularnie, cały czas dużo pić. Wziąć bułkę i banana w łapę i iść z nim jedząc powoli, zamiast jeść na przepaku a potem ruszać z kopyta. Ja korzystałem też rotacyjnie z dwóch plecaków. Plecak na zmianę zawsze był gotowy z jedzeniem i pełnym kamelem. Wziąłem wszystkie pary butów biegowych, jakie miałem w domu, łącznie z tymi totalnie zajeżdżonymi, żeby tylko w każdej chwili móc je zmienić, np. kiedy czułem, że poprzednie zaczynają mnie gdzieś katować. Jak widać nie całkiem pomogło, ale dobę przetrwałem bez najmniejszych problemów. Miałem komfort, bo pomagali mi zaangażowani ludzie, którzy latali dookoła mnie na przepakach. Dzięki Paweł! Dzięki Krzysiek! Teraz mażę już tylko o masażyście co parędziesiąt kilometrów 😉

Trening

Wybiegane kilometry. Nie takie zwykłe. Kilometry w ultra. Kilometry w górach. Godziny na nogach. Sto kilometrów biegania tygodniowo da oczywiście formę i pozwoli zapewne zrobić wynik w maratonie, ale każdy kolejny bieg ultra nauczy radzenia sobie ze zmęczeniem, bólem, techniki biegu, kiedy ciało jest już zmęczone. To, że najlepsi ultrasi nie są młodzikami to nie tylko sprawa fizjologii. To też kwestia doświadczenia.

Nie ma co czekać na zawody, bo takich jest niewiele. Ultra w terenie to zupełnie co innego niż wspomniane ultra asfaltowe czy imprezy na orientację. Nie warto też organizować sobie treningowo długich wybiegań po sto kilometrów. Nie wydaje mi się, że można taki dystans zrobić bez zaangażowania i z lekkością. Zresztą chyba nie warto. Trzeba wymyślić sobie fajną inspirującą trasę i pościgać się na niej chociażby z samym sobą. Taką trasę, żeby można być z niej dumnym i żeby chciało się nią później pochwalić. W końcu ultra biega się dla satysfakcji i wyczynu.

Ruszcie się!

A więc do roboty! Odważcie się przesuwać granice, wymyślcie sobie jakąś własną wizję napierania i realizujcie się w niej. Ja sobie znalazłem niszę, w której na razie z nikim nie konkuruję, więc automatycznie jestem w niej dobry. Z przyjemnością przywitam w niej nowych zawodników, którzy skopią mi tyłek. Jest w napieraniu jeszcze tyle fajnych kierunków poza głównym nurtem, w których można realizować się równocześnie ze startami w AR czy setkach na orientację. Fajnie by było, gdyby ktoś wszystkie te nisze eksplorował. Bardzo wzbogaciłoby to naszą scenę napieracką z korzyścią także dla przyszłej rozmaitości zawodów i przyciągania nowych ludzi do szeroko pojętej kategorii outdoorowych sportów wytrzymałościowych. A dla Was byłoby możliwością wykazania się i zrobienia wyniku pewnie łatwiej niż w AR.

Autor tekstu: Piotr Kłosowicz

Kuerti: Oczywiście jeśli macie jakieś pytania do Piotrka odnośnie ultra to śmiało łapcie za klawiatury i wpisujcie je w komentarzach!

Zobacz również:

• Ultra w praktyce – Próba na GSS – Relacja, a raczej zbiór luźnych przemysleń z próby pokonania GSS w 72 godziny autorstwa Piotrka Kłosowicza.
• Czym jest ultra? – Tym razem Piotrek stara się odpowiedzieć na pytanie czym dla niego jest ultra?
• Ukończyć swój pierwszy ultramaraton – tłumaczenie tekstu amerykańskiego ultrabiegacza, wiele cennych porad!
• Filozofia fastpackingu – kilka słów na temat tego jak pakować sprzęt w góry, żeby było nam jak najlżej.
• Pakujemy się na setkę! – moje doświadczenia ze sprzętem na setkowych trasach okraszone Waszymi komentarzami.

O autorze

Grzegorz Łuczko Tu pojawi się kiedyś jakiś błyskotliwy tekst. Będzie genialny, w kilku krótkich zdaniach opisze osobę autora przedstawiając go w najpiękniejszym świetle idealnego, czerwcowego, słonecznego poranka. Tymczasem jest zima i z kreatywnością u mnie słabiuśko!

Podobne wpisy

Czego nauczyła mnie kontuzja kolana? →

O współpracy słów kilka →

Lżej, szybciej, dalej →

Tapering, czyli rzecz o odpoczynku →